జీవితం అంతుతెలియని సాగరం..

జీవితం అనే సాగరాన్ని ఈదేస్తున్నాము...

మలుపెతో గమ్యమేమిటో తెలియకనే ప్రయనిస్తున్నం...

ఎన్నో అనుభూతులను రుచిచూసం...

పసివయసున నడకలు నేర్చం...

ఎన్నో సార్లు పడ్డాం లేచాం...

అల పరుగులు పెట్టడం నేర్చం..

ఆ పరుగుల వెంబడి ఎన్నో స్నేహాలను కలిసం..

ప్రతి స్నేహం లో కొత్త తనం తెలుసుకున్నాం...

బడిలో చదవటం ... గుడిలో ఆడటం...

ఆ పై ఏవో ఆశలు చిగురెత్తడం...

లేత వయనపు పరువం చూసాం...

ఆ పరువం లో విరహం చూసాం..

ఆ విరహం లో తపనను చూసాం..

ఆ తపనే ప్రేమగా తలిచం...

ఆ తలిచిన క్షణాలే యుగాలుగా గడిపాం..

ఆ పై అది ఆకర్షణ అని మరిచం...

.....

అంతలోనే బాద్యతలు అనే బేతం తరుముతూ వచ్చింది...

గమ్యం అనే పదాన్ని పరిచం చేసింది...

తీరం చేరాలని ఉరకలు పరుగులు పెట్టాం ..

ఆ ఉక్కిసలటలలో ప్రేమకోసం ఎదురు చూసాం..

.

.

.

ఇంకా జీవిత సాగర ఒడ్డులోనే ఉన్నాం...

(సరిపోలేదు నా వయసు ఈ సాగరాన్ని వర్ణించడానికి... )

ఇట్లు

మీ

రాధా...